21 grudnia (355) - Jezusowy bok zostaje przebity włócznią

 

Punkt II - Jezus nie chciał, żeby przebito Go włócznią, gdy jeszcze był żywy, aby nikt nie myślał, że skonał z powodu tego gwałtownego uderzenia. Jego wola oddania życia wypływa jedynie z miłości, dlatego właśnie miłość zatrzymała bicie Jego Serca. On chciał, aby Jego bok został otwarty dopiero po śmierci, aby poprzez tę ranę można było zobaczyć inną, o wiele głębszą.

 

Refleksja - Spójrz, duszo moja, jak ostrze włóczni z wielką siłą otwiera Jezusowi pierś i przebija Serce. Otwór z prawego boku jest tak duży, że zmieści się w nim dłoń. Popatrz, Serce jest otwarte, więc zanurz się w nim i znajdziesz tam inną, niewidzialną ranę miłości, z której wzięły początek rany na głowie, rękach, stopach i na całym ciele. Jezus zniósł ubiczowanie, ukoronowanie cierniem, gwoździe i śmierć tylko po to, by zaspokoić swoją miłość, pragnącą naszego zbawienia. Niemożliwe jest, aby się zatrzymać i kontemplować to pałające miłością Serce i nie czuć się zobowiązanym do odpowiedzi miłością na miłość.

 

Rozmowa - Mój Jezu, jak jesteś dobry! Podczas, gdy ja nie mam śmiałości, by zbliżyć się do Ciebie, bo mam świadomość, że nie jestem tego godzien z powodu moich grzechów, Ty pochylasz głowę na znak zaproszenia, abym wszedł w Twoje Serce. Chcesz żebym zrozumiał, że jeśli chcę uciec przed Bożą sprawiedliwością, to tylko w tym Sercu mogę się ukryć, bo tylko tu znajdę miłosierdzie, odkupienie i ocalenie.

Panie, Ty dajesz mi poczucie bezpieczeństwa i otwierasz dla mnie drzwi na oścież. Wchodzę, ale drżę z bojaźni i proszę Twoją miłość, by mi towarzyszyła. Na całym świecie nie ma takiego miejsca, gdzie można znaleźć tyle radości i pokoju jak w Twoim Sercu. Pozwól, abym tu pozostał na zawsze. Niech to tabernakulum Twojej miłości stanie się moim domem.

Najczystsze i najsłodsze Serce, święty tronie Boga, sanktuarium miłości, pozdrawiam Cię i adoruję z całym nabożeństwem, na jakie mnie stać. Ty jesteś źródłem łaski, dlatego ufam Tobie, bo Ty najlepiej wiesz, czego mi potrzeba, abym mógł dostąpić wiecznej szczęśliwości.

 

Praktyka - Powinienem zwiększyć moje nabożeństwo do najświętszego Serca Pana Jezusa, znaku Jego odwiecznej miłości do mnie. Żałuję, że byłem niewdzięczny wobec Niego, więc od teraz okażę swą wdzięczność i miłość.